In de 13e eeuw schreef de Perzische dichter Jalal ad-Din Rumi het verhaal over de olifant in het donker, dat als fabel door de eeuwen heen bewaard is gebleven. Op basis van deze fabel schreef John Godfrey Saxe in de 19e eeuw het beroemd geworden gedicht: The blind men and the elephant. Aan dit verhaal hebben wij onze naam ontleend.

 

 De blinde man en de olifant - John Godfrey Saxe (1816-1887)

Er waren eens zes man uit Hindostan, het opdoen van kennis zeer gezind.Ze gingen op zoek naar de olifant (ook al waren zij allen blind),
met onderzoek zouden zij oordelen naar bevind.

De eerste liep naar de olifant maar kwam opeens ten val,
tegen de brede en stevige flank en verklaarde meteen aan al:
'loof de heer, maar de olifant is als een wal.’

De tweede voelde aan een slagtand en riep: 'hé, maar neen, mijn heer,
wat is immers zo rond en scherp? Voor mij is duidelijk maar al te zeer,
dit wonder van een olifant is als een speer.’

Nu kwam ook de derde naderbij, greep bij toeval, als ware het een stang,
de kronkelende slurf, en sloeg terstond een toon aan van belang:
'Aha,' sprak hij, 'de olifant lijkt erg op een slang.’

Nu stak de vierde gretig zijn handen uit, en voelde aan de knie:
'waar dit beest nog het meest op lijkt is wel duidelijk,' meende die:
'Er kan geen twijfel over zijn het is een boom die ik hier voor mij zie’.

De vijfde raakte toevallig aan het oor en zei: 'zelfs als de blik niet tot het daglicht reikt,
is zonneklaar wat ik hier heb; wat ik voel is zonder twijfelen geijkt,
is dat dit wonder van een olifant op een waaier lijkt.’

Nauwelijks nog had de zesde overwogen waar hij eens beginnen zou,
of hij voelde al de slingerende staart, zwaaiend gaf deze hem een douw.
'Ik zie het al,' zei de man, 'de olifant is als een touw.’

En aldus zetten de zes uit Hindostan zich aan een debat, met luide stem en onverveerd,
ieder zei er het zijne van en liet zich door de ander onbekeerd.
Allen waren weliswaar ten deel in het gelijk, samen echter hadden zij het verkeerd.

 

Moraal

Organisaties zijn bijna altijd ingericht in stukjes. Iedere manager is verantwoordelijk voor zijn eigen stukje en stuurt op een zo goed mogelijk functioneren hiervan. Dit is ongetwijfeld goed voor dat specifieke onderdeel, maar het geheel, en uiteindelijk de klant, wordt hier vaak niet beter van.

Dit focus op de elementen heeft enorme, negatieve consequenties. Mensen werken meestal hard en betrokken om de afdelingsdoelstellingen voor elkaar te krijgen. En raken in discussie met elkaar, want deze afdelingsdoelstellingen bijten elkaar. Per definitie. De inrichting van het organisatiesysteem stimuleert frictie en (onbedoeld) tegen elkaar in werken. In de discussies spreekt iedereen over zijn waarheid van de olifant, maar ze zien allemaal maar een deel van de olifant en niet de HELE olifant!

Onze organisatiefilosofie, gebaseerd op systeemdenken, staat haaks op deze traditionele manier van inrichten en gaat juist uit van het kijken naar het geheel: DE HELE OLIFANT!